BNC łączówka

Opracowany w latach 40-tych typ łączówki stosowany w wielu dziedzinach. Nazwa to skrót od słów Bayonet Neill-Concelman.

BNC występuje w dwóch wersjach: 50-omowej oraz 75-omowej. Obie wersje są kompatybilne mechanicznie, ale przy wyższych częstotliwościach przesyłanego sygnału niedopasowanie impedancji może spowodować problemy z jakością sygnału. BNC służy do realizacji połączeń wykorzystujących kable koncentryczne. BNC jest łączówką bagnetową. W żeńskim konkektorze na obwodzie są dwa nieduże, walcowate występy. Natomiast w kołnierzu konketora męskiego są dwie szczeliny dopasowane do występów w konkektorze żeńskim, a także sprężyna. Po przekręceniu konektora męskiego o odpowiedni kąt łączy się on z konektorem żeńskim. Nacisk sprężyny oraz zaklinowanie szczelin na walcowatych występach żeńskiego konektora zapewniają trwałość połączenia. Aby rozłączyć konektory trzeba przy obrocie w przeciwną stronę docisnąć sprężynę.

Zakres zastosowań BNC jest szeroki. Złącze jest stosowane między innymi do połączeń sygnałów radiowych, sygnałów video, podłączania anten, przesyłania sygnałów cyfrowych. BNC jest także popularny w elektronicznej aparaturze pomiarowej.

W domowym audio BNC stosuje się niekiedy do wykonywania połączeń cyfrowych (niosących sygnał SPDIF), podobne są zastosowania w profesjonalnym audio (między innymi w standardzie SDIF). Popularność łączówki BNC w audio ma tendencję malejącą i coraz rzadziej można spotkać sprzęt audio korzystający z tego rodzaju gniazd.