SBM (Super Bit Mapping)

Opracowany przez firmę Sony system rekwantyzacji sygnału wykorzystujący technikę kształtowania szumu (noise shaping) i pozwalający w wybranych częściach pasma uzyskać rozpiętość dynamiki przewyższającą ograniczenia wynikające z 16-bitowej długości słowa stosowanej na płytach CD.

Format zapisu na płycie CD ogranicza rozdzielczość do 16 bitów. W sprzęcie studyjnym spotykane są często rozdzielczości większe. W czasach kiedy wprowadzano do użytku SBM w grę wchodziły rozdzielczości 20 lub 24 bity, większe nie były wówczas stosowane. Przejście z 20-bitowego czy 24-bitowego do zapisu 16-bitowego można wykonać poprzez proste zaokrąglenie wartości poszczególnych próbek (obcięcie najmłodszych bitów). Powstały w rezultacie szum kwantyzacji ma równomierny rozkład w całym paśmie. Możliwe jest jednak wykonanie rekwantyzacji w taki sposób, aby szum kwantzacji został uformowany częstotliwościowo. Sumaryczna energia szumu pozostanie co prawda niezmieniona, ale może on mieć mniejsze wartości w tych obszarach gdzie czułość słuchu jest najwyższa, a większe w tych gdzie ucho jest mniej czułe. Powoduje to wzrost użytecznego zakresu dynamiki.

Ponieważ sygnał otrzymany po przejściu przez procesor SBM jest zwykłym 16-bitowym sygnałem zgodnym ze specyfikacją CD, nie ma potrzeby stosowania żadnych specjalnych urządzeń przy odtwarzaniu płyt nagranych przy pomocy SBM, wystarczający jest standardowy odtwarzacz CD.

SBM zaprezentowano na 93 konwencji AES w San Francisco w 1992 roku, ale według ówczesnych doniesień prasowych rozwiązanie to było stosowane już wcześniej na niektórych płytach CD wydawanych przez Sony. Podobne rozwiązania bazujące na kształtowaniu szumu kwantyzacji prezentowali też wcześniej inni badacze. Specyfika rozwiązania opracowanego przez Sony sprowadzała się do wyboru kształtu charakterystyki częstotliwościowej kształtowania szumu.