Miedź

Metal półszlachetny o charakterystycznym czerwono-złocistym zabarwieniu. Symbol chemiczny miedzi to Cu (cuprum). Liczba atomowa wynosi 29, a masa atomowa 63,54. Gęstość miedzi wynosi 8,96 g/cm³. Temperatura topnienia wynosi 1083°C.

Miedź jest metalem kowalnym i ciągliwym. Łatwo można wyrabiać z miedzi bardzo cienkie druty czy blachy. Miedź ma też dość dużą wytrzymałość mechniczną. Miedź daje się też łatwo lutować.

Miedź jest bardzo dobrym przewodnikiem prądu elektrycznego. Jego rezystywność wynosi 0,0175 - 0,018 µOhm*m. Metr przewodu o polu przekroju 1mm² ma rezystancję 0,0175 - 0,018 oma. Rezystywność miedzi rośnie wraz ze wzrostem temperatury, w przybliżeniu o 0,4%/deg. Defekty oraz domieszki także powodują wzrost rezystywności.

Miedź stosowana do aplikacji w sprzęcie audio jest często wyrabiana przy pomocy specjalnych procesów technologicznych, tak aby zminimalizować ilość domieszek i uzyskać jak najbardziej jednorodną strukturę. Czystość miedzi określa się często w procentach, np. 99,9999%. Bywa też stosowana notacja skrócona typu 4N, 5N, 6N. Zapis 4N oznacza cztery dziewiątki w zapisie procentowym czyli 99,99%. Analogicznie 6N to 99,9999%. W wysokiej jakości przewodach stosuje się z reguły miedź 6N, a nawet jeszcze czystszą.

Miedź pokrywa się w zwykłym powietrzu patyną. Na powierzchni miedzi tworzą się zarówno tlenki jak i siarczki. Nie są one dobrymi przewodnikami prądu.

Miedź powszechnie stosuje się w produkcji przewodów i kabli, elementów połączeniowych, ścieżek obwodów drukowanych itd. Dotyczy to także urządzeń elektroakustycznych.