Kaseta 8-ścieżkowa

Kaseta 8-ścieżkowa (ang: 8-track cartridge) nazywana też kartridżem, czy kasetą amerykańską, to jeden ważniejszych formatów w gronie kaset magnetofonowych. Była ona popularna przede wszystkim w Stanach Zjednoczonych, w szczególności w sprzęcie samochodowym, począwszy od lat 1960-tych. Kaseta tego typu pierwotnie konkurowała z innym podobnym technicznie systemem, 4-ścieżkową kasetą wprowadzoną na rynek przez kalifornijskiego biznesmena Earl'a Muntz'a. O ile w tej rywalizacji kaseta 8-ścieżkowa wygrała i we wczesnych latach 1970-tych cieszyła się bardzo dużą popularnością, to w późniejszych latach została z kolei wyparta z rynku przez kasetę Compact Cassette. W latach 1980-tych wygasło wsparcie przemysłu fonograficznego dla kaset 8-ścieżkowych.

Szerokość taśmy w kasecie 8-ścieżkowej wynosi 1/4 cala, a prędkość przesuwu to 3,75 cala na sekundę. Taśma w kasecie jest jest przewijana w obiegu zamkniętem, w ciągłej pętli. Taśma jest zwinięta na pojedynczym krążku. W trakcie odtwarzania jest odwijana z wewnętrznego zwoju, przesuwana przed głowicą i nawijana na zwoju zewnętrznym. Do przesuwu taśmy służy rolka dociskowa (gumowa lub plastikowa) będąca częścią kasety oraz wałek napędowy będący częścią magnetofonu. Jak wskazuje nazwa, na taśmie znajduje się 8 ścieżek, a magnetofon odtwarza po dwie ścieżki jednocześnie dając sygnał stereofoniczny. W miejscu łączenia końców taśmy znajduje się pasek umożliwiający rozpoznanie końca pętli przez magnetofon. Po rozpoznaniu końca pętli w magnetofonie przesuwane są głowice, tak aby odtworzyć sąsiednią parę ścieżek. W ten sposób magnetofon może odtwarzać cztery kolejne pary ścieżek.

Na kasetach 8-ścieżkowych wydawano też nagrania kwadrofoniczne. Ani sprzęt, ani kasety kwadrofoniczne nie zdobyły jednak znaczącej popularności. Systemy redukcji szumów były co prawda stosowane na 8-ścieżkowych kasetach, ale co ciekawe, nigdy nie tak powszechnie jak w przypadku kaset Compact Cassette.