Uwaga!

Trwają prace techniczne na witrynie hifi.pl. Dopóki widoczny będzie niniejszy komunikat prosimy:
- nie zamieszczać ogłoszeń na giełdzie
- nie wykonywać żadnych innych czynności związanych z ogłoszeniami

Przewidujemy, że czas trwania prac nie przekroczy 20 minut. W tym czasie można normalnie korzystać z treści zamieszczonych na hifi.pl.

Kiedy niniejszy komunikat zniknie możliwe będzie korzystanie z wszystkich funkcji witryny.

Przepraszamy za wszelkie niedogodności wynikające z prowadzony prac.

Start Pomoc Kontakt Reklama O nas Zaloguj Rejestracja

Witryna hifi.pl wykorzystuje ciasteczka (cookies). Proszę kliknąć aby uzyskać więcej informacji.

Magistrala I2S

Hasła dotyczące
połączeń cyfrowych:

AES/EBU
ARC Audio Return Channel
Magistrala I2S
SDIF
SPDIF
Toslink

Standard połączenia cyfrowego opracowany na potrzeby transmisji sygnału PCM wewnątrz urządzeń. Transmisja danych magistrali I2S jest szeregowa, a jako pierwszy przesyłany jest najbardziej znaczący bit. Specyfikacja I2S została opublikowana przez Philipsa w 1986 roku. I2S to skrót od słów Inter-IC Sound, alternatywnie może być zastosowany skrót IIS.

Przykładem popularnego zastosowania jest wewnętrzna komunikacja między układami w odtwarzaczu CD. Szereg firm - zwłaszcza producentów wyższej klasy sprzętu cyfrowego - zastosowało też I2S do przesyłania danych pomiędzy urządzeniami, jak na przykład pomiędzy transportem a konwerterem cyfrowo-analogowym.

Połączenia I2S w podstawowej wersji mają trzy linie. Pierwsza linia (bit clock line) ma charakter zegara i przesyła jeden impuls na każdy bit. Druga (word select line) przesyła informacje o tym czy bit zawiera dane lewego czy prawego kanału. Trzecia przesyła same dane (data line). Przesyłanie zegara osobną linią ułatwia zachowanie dobrej jakości sygnału.

Ze względu na to, że standard I2S miał być wykorzystywany tylko wewnątrz urządzeń, nie ma żadnego ustandaryzowanego konektora dla tego połączenia. W przeciwieństwie do takich połączeń jak SPDIF, AES/EBU czy USB nie są też określone inne parametry interfejsu, takie jak impedancja. Określone są napięcia dla stanu wysokiego i niskiego dla nadajnika i odbiornika.

Do realizacji połączenia I2S pomiędzy różnymi urządzeniami można wykorzystać zespół trzech osobnych kabli BNC. Stosowane są też wtyczki RJ45, RS232, DIN lub HDMI. Dla zachowania synchronizacji ważne jest by wszystkie trzy linie transmisyjne były identyczne, co dotyczy też ich długości.

W domowym sprzęcie audio największą popularność zyskało połączenie I2S bazujące na konektorach HDMI. Zastosowanie tego typu konektorów nie daje jednak gwarancji prawidłowej współpracy urządzeń, ponieważ spotyka się różne warianty zagospodarowania styków HDMI.

Jeśli mają Państwo uwagi dotyczące tej strony lub zauważyliście na niej błędy, dajcie nam znać.
Aby przekazać swoje uwagi do redakcji proszę
Copyright © 1991-2024 Magazyn Hi-Fi, Gdynia, Poland
logo hifi.pl