Dyfrakcja

Dyfrakcja fali (inaczej ugięcie fali) to zjawisko występujące podczas rozchodzenia się fal w ośrodkach niejednorodnych. W szczególności możemy je obserwować kiedy fala napotyka przeszkodę. W wyniku oddziaływania fal z przeszkodą występuje rozchodzenia się fal we wszystkich kierunkach. Zjawisko to jest tym wyraźniejsze im rozmiary przeszkody są bardziej zbliżone do długości fali. Tak opisują to zjawisko podręczniki fizyki.

W elektroakustyce dyfrakcja interesuje nas zwykle z dwóch względów. Po pierwsze jako jeden z elementów kształtujących akustykę wnętrz. Po drugie jako zjawisko wpływające na pracę zestawów głośnikowych, których obudowy wywołują zjawiska dyfrakcyjne.

W przypadku fal rozchodzących się w pomieszczeniu, dyfrakcja powoduje ich wzmożone rozpraszanie. W praktyce profesjonalnej dość często stosuje się specjalne ustroje akustyczne wspomagające rozpraszenie dźwięku (czyli rozpraszacze lub dyfuzory). Ze względu na długości fal akustycznych ustroje zwiększające dyfrakcję działają skutecznie tylko w zakresie średnich i wysokich częstotliwości. Obecność powierzchni, sprzętów i ustrojów akustycznych wspomagających rozpraszanie jest też zwykle wskazana w praktyce amatorskiej dla poprawy akustyki pomieszczeń odsłuchowych.

Efekty dyfrakcyjne występujące na ściankach zestawów głośnikowych są elementem pasożytniczym wpływającym na zniekształcenie charakterystyk. Szereg zestawów w swej konstrukcji w różny sposób uwzględnia zjawiska dyfrakcyjne. Dobór wymiarów i rozmieszczenie głośników są wykonywane tak aby uniknąć sumowania fal powstałych w wyniku dyfrakcji. Poza tym dla redukcji dyfrakcji stosuje się zaokrąglone kształty obudowy. Należy jednak nadmienić, że zaokrąglenia o małym promieniu (rzędu 1-2 cm) w minimalnym stopniu wpływają na tłumienie efektów dyfrakcyjnych i ich jedynym celem jest uzyskanie określonych efektów wzorniczych.